Świątynia pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego przy ulicy Miodowej została
ufundowana przez króla Jana III Sobieskiego jako dowód wdzięczności za
zwycięstwa nad Turkami pod Chocimiem i Wiedniem. Tę barokową budowlę wzniesiono
w latach 1683 (rok Wiktorii Wiedeńskiej) – 1692. W 1697 roku w kościele
spoczęły zwłoki Sobieskiego (obecnie znajduje się tu jego serce – w 1734 roku
szczątki króla oraz jego żony Marii Kazimiery, zwanej Marysieńką, pochowano w
krypcie św. Leonarda na Wawelu). Zniszczony w czasie powstania warszawskiego
budynek odbudowano w latach 1945-1955. Obecnie miejsce to słynie z ruchomej
szopki, którą w okresie Bożego Narodzenia można oglądać w dolnym kościele.
Rocznica wiktorii wiedeńskiej
17 czerwca 1983 roku Jan Paweł II spotkał się w kościele kapucynów z przedstawicielami chłopów, robotników, studentów, inteligencji i twórców oraz z członkami Prymasowskiego Komitetu Pomocy i Prymasowskiej Rady Społecznej. Papież nie wygłaszał przemówienia, pozdrawiał osobiście zgromadzonych, modlił się przed Najświętszym Sakramentem, a potem zatrzymał się w kaplicy, w której spoczywa serce króla Sobieskiego.
Była to druga pielgrzymka Jana Pawła II do ojczyzny. Miejsce spotkania wybrano nieprzypadkowo. Obecność Ojca Świętego w kościele, który był pamiątką jednego z największych polskich zwycięstw, stanowiła znak nadziei dla Polaków przygnębionych zdławieniem „Solidarności”. Papież okazywał swoje wsparcie dla środowisk, które nie pogodziły się z narzuconym siłą status quo, a jednocześnie wskazywał, że nawet zwaśnione strony mogą ostatecznie spojrzeć na siebie bez nienawiści i urazy. Tego samego dnia na Stadionie X-lecia Ojciec Święty mówił o wiktorii wiedeńskiej: „Ta walka, to zwycięstwo nie wykopało przepaści pomiędzy narodem polskim a tureckim. Wręcz przeciwnie, wzbudziło szacunek i uznanie. Wiemy, że – gdy Polska z końcem XVIII wieku zniknęła z mapy politycznej Europy – faktu dokonanego rozbiorów nie uznał nigdy rząd turecki. Na dworze otomańskim – jak mówi tradycja – przy uroczystych przyjęciach posłów zagranicznych pytano wytrwale: >>Czy poseł z Lechistanu jest obecny?<< Odpowiedź: >>Jeszcze nie<< padała tak długo, aż nadszedł rok 1918 i poseł niepodległej Polski znów zawitał do stolicy Turcji”.
Rocznica wiktorii wiedeńskiej
17 czerwca 1983 roku Jan Paweł II spotkał się w kościele kapucynów z przedstawicielami chłopów, robotników, studentów, inteligencji i twórców oraz z członkami Prymasowskiego Komitetu Pomocy i Prymasowskiej Rady Społecznej. Papież nie wygłaszał przemówienia, pozdrawiał osobiście zgromadzonych, modlił się przed Najświętszym Sakramentem, a potem zatrzymał się w kaplicy, w której spoczywa serce króla Sobieskiego.
Była to druga pielgrzymka Jana Pawła II do ojczyzny. Miejsce spotkania wybrano nieprzypadkowo. Obecność Ojca Świętego w kościele, który był pamiątką jednego z największych polskich zwycięstw, stanowiła znak nadziei dla Polaków przygnębionych zdławieniem „Solidarności”. Papież okazywał swoje wsparcie dla środowisk, które nie pogodziły się z narzuconym siłą status quo, a jednocześnie wskazywał, że nawet zwaśnione strony mogą ostatecznie spojrzeć na siebie bez nienawiści i urazy. Tego samego dnia na Stadionie X-lecia Ojciec Święty mówił o wiktorii wiedeńskiej: „Ta walka, to zwycięstwo nie wykopało przepaści pomiędzy narodem polskim a tureckim. Wręcz przeciwnie, wzbudziło szacunek i uznanie. Wiemy, że – gdy Polska z końcem XVIII wieku zniknęła z mapy politycznej Europy – faktu dokonanego rozbiorów nie uznał nigdy rząd turecki. Na dworze otomańskim – jak mówi tradycja – przy uroczystych przyjęciach posłów zagranicznych pytano wytrwale: >>Czy poseł z Lechistanu jest obecny?<< Odpowiedź: >>Jeszcze nie<< padała tak długo, aż nadszedł rok 1918 i poseł niepodległej Polski znów zawitał do stolicy Turcji”.
Fot. Z. Walkowski. Teksty pochodzą z publikacji "Papieska Warszawa".
Poniżej krótka historia kapucyńskiego kościoła:
źródło:
[3] s. 471
- Kościół wybudowany w latach 1684-1696 jako wotum za zwycięstwo pod Wiedniem. Styl barokowy. Wewnątrz znajduje się sarkofag z sercem króla Jana Sobieskiego. Znany w Warszawie ze względu na ruchomą szopkę.
źródło:
[5] s. 38-40
- W 1681 roku do Warszawy przybył kapucyn ojciec Jakub z Rawenny wraz z trzema zakonnikami. 11 lipca 1683 roku król Jan III Sobieski wystawił dyplom fundacyjny. 16 lipca w obecności królowej Marysieńki i synów królewskich osobiście położył kamień węgielny pod budowę świątyni.
- Konsekracja kościoła pw. Przemienienia Pańskiego przez biskupa poznańskiego Stanisława Witwickiego odbyła się 11 listopada 1694 roku. Świątynia stanowiła wotum dziękczynne Jana III Sobieskiego za zwycięstwa odniesione pod Chocimiem i Wiedniem.
- W 1864 r. w wyniku ukazu kasacyjnego zakonów klasztor kapucynów warszawskich został zamknięty, a kościół przekazany władzy diecezjalnej. W 1888 rozebrano budynki klasztorne, a w ich miejscu powstała ulica Kapucyńska. Dziesięć lat później przeprowadzono renowację świątyni i wzniesiono nowy budynek - plebanię.
- W 1918 r., po odzyskaniu niepodległości, kapucyni powrócili do swej warszawskiej siedziby.
- Podczas Powstania Warszawskiego w 1944 r. kościół uległ znacznym zniszczeniom. W pożarach spaliły się ołtarze (z wyjątkiem jednego), obrazy Szymona Czechowicza oraz cenne dzieła innych artystów. Po zakończeniu wojny przystąpiono do odbudowy. Już w 1945 r. zabezpieczono stropy, wywieziono gruz i oszklono okna. Położono też nowy dach. Poświęcenie kościoła odbyło się 8 września 1946 r.
- W 1983 r., z racji 300-lecia Odsieczy Wiedeńskiej, papież Jan Paweł II, 17 czerwca, odwiedził świątynię kapucynów i nawiedził urnę z sercem króla Jana III.
- W podziemiach świątyni od 1948 r. jest umieszczona ruchoma szopka bożonarodzeniowa.
inne źródła:
Źródło: koscioly.warszawa.pl
Więcej o świątyni
można znaleźć pod tym linkiem: czytaj więcej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz