Ni mniej ni więcej, ale rok temu oficjalnie założyliśmy naszą
Fundację. Rozmowy trwały ponoć już rok wcześniej, ale właśnie w okolicach lato/jesień zaczęli pojawiać się pierwsi wolontariusze. Chcąc uczcić wspólnie tą małą rocznicę udaliśmy się w gościnę do Braci Mniejszych Kapucynów z Serpelic. Tam w przytulnej chatce, spędziliśmy miło cały weekend. Może niekoniecznie cały weekend spędziliśmy właśnie w chatce, ale i troszkę pomaszerowaliśmy po nadbużańskich terenach.
 |
| Przed wyjściem strzeliliśmy pamiątkową fotkę. |
 |
| Następnie zgodnym krokiem, ruszyliśmy w nieznane... |
 |
| Ostatnie przegrupowanie... |
 |
| kolejne narady, |
 |
| i w końcu ruszyliśmy.... |
 |
| ku wschodzącemu słońcu :-) |
 |
| Czasem sam marsz był wręcz sielanką, ale i trafiały się cięższe odcinki... |
 |
| Tutaj musieliśmy uciekać przed rozpędzonym jeleniem polnym.... |
 |
| ... i także widzieliśmy reklamowane od początku marszu przez wędrujących z nami braci, Borsuki! |
 |
| Świetne wyglądają te chaty, niektóre nie zamieszkane... |
 |
| inne zamieszkane.... |
 |
| ... tutaj coś niesamowitego - STUDNIA z WODĄ PITNĄ. |
 |
| Chaty większe, mniejsze - prawie jak w hobbitowie... |
 |
| Tutaj to chyba musiał mieszkać Gandalf, ew jego kuzyni... lub bardziej kuzynka... |
 |
| i jeszcze jedna chatka co niejedno na granicy widziała... |
 |
| Po kilometrach marszu, doszliśmy nad Bug. Jedni zabrali się za wytyczanie dalszej marszruty, |
 |
| inni fikali koziołki... Ciekawe co ten pan na zdjęciu robi? Tak chyba wygląda nadbużański relaks... |
 |
| Nastąpił więc mały odpoczynek w pięknej scenerii i przy niezwykle słonecznej pogodzie... |
 |
| Odpoczynek się przeciągał, aż... |
 |
| zaatakowaliśmy podejście na skarpę ... |
 |
| .... z której rozciągał się świetny widok na zakole Bugu... |
 |
| a było na co popatrzeć! Na dole śmigały sobie kajaki, a w krzaczkach polował Pan z aparatem fotograficznym. |
 |
| W końcu dotarliśmy na polankę, gdzie można było rozpalić ognisko i się nieco posilić. Niektóre koleżanki prezentowały intrygującą strategię pieczenia kiełbasek - np. w locie i bez widoku na ten niecny proceder. |
 |
| Nadszedł w końcu czas na krótką sjestę... cisza spokój, tylko przyroda, płynąca woda i piękne niebo! |
 |
| Niestety i z tej sielanki trzeba było wrócić na ziemię i pomaszerować w stronę domu! |
 |
| Najpierw jednak krótka rozgrzewka - każdy woli inne układy rozgrzewające. Jedni klasyczne rozciąganie, |
 |
| .. koleżanka zapewne kocha makarenę, |
 |
| ... brat Adam z kolei do rozgrzania mięśni przed marszem, stosuje technikę tzw. przyjmującego śmigłowiec! |
 |
| Ashes to ashes & dust to dust... aczkolwiek nie zasypywaliśmy gruszek w popiele, gdyż czekała nas jeszcze droga powrotna... |
 |
| która okazała się być nieco cięższą... |
 |
| W ten właśnie sposób, na początku z większą, później z nieco mniejszą satysfakcją, zwiedzaliśmy starorzecze Bugu i przyległe łąki, pola i bagienka... |
 |
| Na szczęście szliśmy cały czas do przodu.... |
 |
| choć czasem przyroda okazywała się silniejsza i trzeba było zrobić dwa kroki wstecz... |
 |
| By później już po wytartych szlakach trafić w końcu do bazy. |
 |
| Po kilku chwilach oddechu, kapucyńskim poczęstunku, powędrowaliśmy jeszcze na Serpelicką Kalwarię. Początki Kalwarii Podlaskiej sięgają 1981 r. Wtedy to, w czasie rekolekcji zakonnych Ojciec Rekolekcjonista postawił wobec zgromadzonych Braci zapytanie: "Dlaczego wy, Kapucyni, mając tak wielkiego człowieka jak O. Pio nie macie w Polsce żadnego sanktuarium Męki Pańskiej, która w szczególny sposób odcisnęła się na życiu i na ciele Stygmatyka?" |
 |
| Krzyże przynoszą tutaj pątnicy z całej Polski |
 |
Uchwala Kapituły Prowincjalnej 1981 r., w czasie kadencji prowincjalskiej O. Pacyfika Antoniego Dydycza zdecydowano o realizacji wyżej wspomnianej idei powstania Kalwarii.
Z wielkim zapałem i zaangażowaniem podjął się tego dzieła Br. Adam Krajewski. Odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej przywożąc z sobą "ogromne" ilości ziemi i kamieni (przy wydatnej pomocy polskich sportowców spotkanych na lotniskach w Tel Awiwie i w Rzymie). |
 |
| Na leśnej polanie stoi figura Zmartwychwstałego Chrystusa |
 |
W intencji budowniczych jest ona świadoma "replika" - odwzorowaniem Drogi Krzyżowej z Jerozolimy. Na ile było to możliwe w warunkach Serpelic zachowano odległości i usytuowanie terenowe poszczególnych stacji.
Wybudowano marmurowe kapliczki, do których płaskorzeźby nieodpłatnie zaprojektował znany rzeźbiarz Kazimierz Gustaw Zemla. |
 |
| Obok znajduje się grób |
 |
| ... i wybudowana przez Kapucynów świątynia. Kaplice Ukrzyżowania Pańskiego usytuowano na najwyższym wzniesieniu w serpelickich lasach na gruncie ofiarowanym przez dobrodziejów z Serpelic. Kaplice te zaprojektował architekt - p. Daniel Mazur z Krakowa. |
Więcej o Kalwarii w Serpelicach
 |
| To już ostatnie chwile w Serpelicach, |
 |
| krótkie pożegnanie... |
 |
| no i pora wracać do domku. |
Znów spotkamy się za rok?
Czy może jednak wcześniej?
Podejrzewam, że w czwartek na spotkaniu w Jadłodajni!
