Małe szczęścia, duże radości

Wyglądamy wielkich dzieł, a tak łatwo minąć się z małym pięknem, które mieszka tuż obok. Niekiedy potrzeba tak niewiele, by dostrzec coś ważnego i cennego wokół nas, w drugim człowieku, niekiedy w nas samych.

On to umiał – ks. Jan Twardowski pisał tak:

Naucz się dziwić w kościele,
że Hostia Najświętsza tak mała,
że w dłonie by ją schowała
najniższa dziewczynka w bieli,

a rzesza przed nią upada,
rozpłacze się, spowiada

że chłopcy z językami czarnymi od jagód
na złość babciom wlatują półnago
w kościoła drzwiach uchylonych
milkną jak gawrony,
bo ich kościół zadziwia powagą

I pomyśl - jakie to dziwne,
że Bóg miał lata dziecinne,
matkę, osiołka, Betlejem

Tyle tajemnic, dogmatów,
Judaszów, męczennic, kwiatów
i nowe wciąż nawrócenia

Że można nie mówiąc pacierzy
po prostu w Niego uwierzyć
z tego wielkiego zdziwienia

Naucz się dziwić i daj się zaskoczyć. To się udało! Z wrażenia zaniemówiłam. Pierwszy sukces na koncie Dominika. Ufam, że będą kolejne.